Wrocycling: Chorwacja: Skrbčići (Wyspa Krk)

Dystans: 57,88 km

To już przedostatni dzień naszej podróży. W związku z faktem, iż prom z wyspy Krk na wyspę Rab mieliśmy o 7:45 pobudka dzisiaj była tuż po 500, ale daliśmy radę, tym bardziej, że spać poszliśmy dość wcześnie, a spało się wyśmienicie.

W oczekiwaniu na prom w porcie Valbiska.

Transfer promem na Rab był, jak się okazało najdłuższy z wszystkich przepraw promowych jakie mieliśmy do tej pory i jakie miały nastąpić później bo trwał aż 80 minut.

W związku z tym rozsiedliśmy się wygodnie w kawiarni promowej i raczyliśmy się bardzo dobrą (chociaż małą) chorwacką kawą.

W przerwie trochę zwiedzaliśmy pokład promu, robiliśmy zdjęcia krajobrazów roztaczających się z pokładu, część z nas wykonywała zaległe telefony, część próbowała nieco kimać. Tym sposobem zgubiliśmy jakoś te 80 minut rejsu.

Płyniemy na Rab.

Po przybyciu do portu w Lopar ruszyliśmy na pierwszy 23 – kilometrowy odcinek trasy.

Droga miała być płaska, a okazała się pagórkowata, co było bardziej męczące niż niejeden konkretny podjazd, a potem zjazd.

Widoczki znad Loparu w czasie drogi do Rabu.

Mniej więcej w połowie drogi zawitaliśmy do miasteczka Rab. Rab to typowa turystyczna osada, z masą turystów, cumującymi w porcie łodziami i kilkoma zabytkami, których nie udało nam się zaliczyć, gdyż na starówkę był zakaz wjazdu rowerami, a nam nie uśmiechało się zbytnio ich pchanie.

W Rabie.

Zbliżamy się do przystani w Mišnjaku.

W oczekiwaniu na prom w Mišnjaku.

Tak więc kilka fotek, odwiedziny apteki i w drogę do przystani w Mišnjak, w celu przepłynięcia na stały ląd.

Po ok. 20 minutowym rejsie wylądowaliśmy na „kontynencie” w Stinicy. Niestety jak to bywa w 99% przypadków z przystani czyli z poziomu 0 m n.p.m. czekał nas 14 kilometrowy podjazd na wysokość 300 m n.p.m. Nachylenie trasy nie było zbyt duże, ale upał dawał nam się ostro we znaki.

Dopływamy do Stinicy.

Po zejściu na ląd w Stinicy zaczęliśmy kolejny podjazd.

I znowu w dół. Tym razem do portu Prizna.

Na szczęście po podjeździe mieliśmy kolejny około 5 kilometrowy zjazd do kolejnej przystani w Priznej, z której przepłynęliśmy na wyspę Pag.

Wielkim zaskoczeniem był dla nas krajobraz Pagu w okolicy przystani promowej. Mieliśmy wrażenie jakby ktoś wyrzucił nas nagle na kamienistej pustyni gdzieś w Afganistanie, albo jakbyśmy żyli w jakimś post apokaliptycznym świecie rodem z „Mad Maxa”.